مینی سریال «دیوونه» (Maniac) سریالی جدید از سرویس اینترنتی نتفلیکسه که داستان اون در شهر نیویورک میگذره؛ سریالی تاریک با بن مایه های کمیک که اما استون و جونا هیل نقشای اصلی اونو رو دوش دارن. این سریال در مورد آزمایش هاییه که به خاطر درمان بیماریای روانی صورت میگیره. سریال «دیوونه» داستانی شجاعانه، ترسناک، اعتیاد آور و در نوسان بین واقعیت و فانتزیه که مخاطب خیلی زود از خود خواهد پرسید چه چیز واقعیته و چه چیز نیس.

این سریال ۱۰ اپیزوده که مدتا انتظار اونو می کشیدیم مطمئنا یکی از بهترین سریالای فصل پاییزه که به ژانرهای متفاوتی تعلق داره.
سبک روایتی نامأنوس سریال، داستان زن و مردی نیوریورکی به اسمای آنی لندزبرگ (اما استون) و اوون میلگرم (جونا هیل) رو روایت می کنه که واسه شرکت تو یه آزمایش درمانی-دارویی داوطلب می شن، درمانی که قراره همه مشکلات روانی اونا رو حل کنه.
درزمان این درمان آزمایشی، داروهایی به اونا خورونده می شه که اونا رو به گوشه هایی از ناخودآگاهشان برده و آسیبای دردناکی که همیشه تلاش در مخفی کردنشون داشتن سر بر میارن.

استون و هیل با بازی در این سریال نه فقط تونسته ان این سفر روانی-درمانی رو به تصویر بکشن بلکه نقش شخصیتای متفاوتی که با خوردن داروها به خود گرفتن رو هم به زیبایی اجرا کردن؛ شخصیتایی که از «ارباب حلقه ها» تا فیلمای برادران کوئن فرق داره.
البته این فقط بخش کوتاهی از داستان پیچیده این سریال درامه. سردسته این سیرک روانشناسانه کسی نیس جز پاتریک سامروایل که نقش خالق سریال رو رو دوش داشته و کری جوجی فوکوناگا هم کارگردانی اونو رو دوش گرفته. فوکوناگا در این سریال یه دنیای پادآرمانشهری عجیب خلق کرده، آلترناتیوی واسه آینده که زندگی در اون هیجان انگیزه.

این مینی سریال تا حدودی براساس یه سریال نروژی با همین نام ساخته شده اما واسه ساخت سریال «روانی» از عاملا و اجناس رسانه ای دیگری هم الهام گرفته شده.
آپارتمون کوچیک اوون تو یه مجتمع بزرگ ما رو به یاد فیلم «برزیل» (Brazil) ساخته تری گیلیام یا فیلم «بلید رانر ۲۰۴۹» (Blade Runner 2049) اثر دنیس ویلنوو میندازه. در هر سه مورد، فضای زندگی بسیار کوچیک و محدوده. ساکنان همه آدمای گمنامی هستن که میخوان واسه خود نامی دست و پا کنن. بازی اما استون هم مانند همیشه خیره کننده بوده و ایشون تونسته خوب استعداد خود در نقشای درام و کمدی رو به نمایش بزاره.

جونا هیل هم بازی تاثیرگذاری از خود ارائه میده و با طبیعت درونگرا و دپرس خود، انرژی دمدمی مزاج و خشمگینانه شخصیت آنی رو متوازن می سازه. اگه بخوایم تو یه جمله کوتاه سریال «دیوونه» رو تعریف کنیم باید بگیم که این سریال بسیار عجیب و غریب و نامأنوسه. اما همزمان هم میشه ساختاریافتگی و تمرکز اون روی فرضیات مرکزی ساده اما قوی رو روش زوم کرد که از بازیای خوب بازیگران و سناریو دقیق و جذاب سامرویل با بن مایه های کمیک نشأت میگیره. دنیای سریال «دیوونه» دنیایی عجیبه که معنی زندگی تکنولوژی محور امروزی رو دست مایه قرار داده و با اون دست به خیالپردازی می زنه.

دنیایی آینده نگرانه و تاریک که در این سریال از آینده به تصویر کشیده می شه بسیار ترسناکه اما از طرف دیگه به ما یادآور می شه که همیشه راهی واسه خروج از غم هست، همیشه راهی واسه رابطه برقرار کردن و درک بقیه هست، همیشه نقطه امیدی قابل تصوره. سریال «دیوونه» خود یه آزمایشه که ژانرها، بن مایه ها و ساختارهای داستانی درون ذهن سازندگانش رو با هم ترکیب می کنه.
مثل اذهان پریشون شخصیتای داستان، سریال «دیوونه» خود هم پیچیده و با پیامایی متنوعه. در انتهای سریال می بینیم که اوون و آنی بر هیولاهای درون خود فایق میان. اوون یاد میگیره که باید خودشو پذیرفته و با شخصیت واقعی که داره کنار بیاد، در حالی که آنی درد از دست دادن خواهرش رو موشکافی کرده و از اون عبور می کنه.

در دنیای واقعی، این دو موفق می شن که آزمایشات دارویی رو تموم کرده، از مرکز پژوهشی خارج شده و هر یک راه خود رو برن. اما این دو در آخر دوباره به هم می پیوندن. شاید سریال «دیوونه» یه کمدی به معنی سنتی اون نباشه اما تماشای اون واقعا خوشحال کننده و باحال و لذت بخش میشه. در آخر میشه این مینی سریال رو یکی از بهترین سریالای سال دونست که سرویس نتفلیکس با سرمایه گذاری روی اون یه بازی شبه قمار انجام داده، قماری که با موفقیت همراه بوده.

در آخر باید بگیم که اگه در اپیزودهای ابتدایی سریال دچار پریشونی و گیجی شدید نگران نباشین چون پس از اپیزود چهارم همه چیز براتون قابل درک شده و از تموم ماجراهای سریال باخبر میشین.

۷ سریال انیمه دیدنی واسه کسایی که چیزی در مورد این ژانر نمی دونن

نقدی کوتاه بر سریال جدید و مهیج «جک رایان» از سرویس اینترنتی آمازون

۹ قاتل سریالی که در فصل دوم سریال «شکارچی ذهن» به اونا پرداخته می شه